Vanmiddag loop ik langs de kamer van de baas. Zijn deur staat open. Ik ben druk bezig geweest met een stuk over telefonische vraagafhandeling. Misschien valt het me daarom wel op hoe de baas dit telefoontje afhandelt. "Dan ga ik dat voor je regelen hoor.", "Zeker." Hij spreekt met een iets hogere stem dan ik van hem gewend ben.
Het is een vrouw
Even verderop becommentarieer ik de toon van de baas tegenover collega.
"Het is een vrouw", zegt ze. "Ja, dat hoef je mij niet te
vertellen. Dat hoor ik wel aan het toontje", zeg ik. "Zo praat hij
meestal niet tegen ons of wel soms?" We verzamelen ons op de gang.
Boezemvriendin komt er ook bij staan. "Nee, tegen ons zegt hij altijd: Ga
van die lijn af, zelfs als hij ons zelf belt." "Ja, of: Aan het werk."
We kunnen nog veel meer verzinnen. De woorden die me te binnen schieten bij het
gesprek zijn Engels. Misschien wel omdat het zo onhollands is. De baas was
namelijk aan het 'pleasen'. En zijn toon was buitengewoon 'willing'. Naderhand
kan ik er toch moeiteloos Nederlandse woorden bij vinden: hij was aan het
paaien en was duidelijk gewillig. Nadat de baas de hoorn op de telefoon heeft
gelegd, evalueren we nog even. We onthouden de baas onze analyse natuurlijk
niet. We zijn tenslotte werknemers in een lerende organisatie. Het brengt hem toch
wel enigszins in verlegenheid. Hij had zelf niet gedacht dat het zo doorzichtig
was…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten