Sinds alweer ruim een jaar deel ik het kantoor met
boezemvriendin. Zoals zij altijd zegt: "Daar wordt iedereen alleen maar
beter van." Ze doelt dan op onszelf, onze werkgever en de collega's in de
omgeving. Ik kan niet anders dan me daar van harte bij aansluiten.
Al jaren hielden we kantoor naast elkaar. En de wand
die ons van elkaar scheidde, stelde niet bijster veel voor. Boezemvriendin
chargeert graag en noemt het bij voorkeur 'een bordkartonnen wandje'. Dus veel
was er toen niet wat ons scheidde. Maar toch meer dan nu natuurlijk.
Als je samen een kantoor deelt, deel je werkelijk
alles met elkaar. Ik krijg mee hoe boezemvriendin in gesprek is met anderen en
andersom krijgt zij dat van mij. Er zijn dagen dat we veel lachen. We hebben
echter ook dagen dat we veel zuchten. Dat zijn onze zuchtdagen. Grappig genoeg
vallen onze eigen verzuchtingen ons niet zo op, maar van elkaar horen we het
dan wel duidelijk. Veel hoeven we er niet over zeggen: het is weer een
zuchtdag. Een dag, waarop we veel 'nee, nee, jammer, jammer'-boodschappen
krijgen of moeten overbrengen. Het enige wat zo'n zuchtdag draaglijk maakt is
dat we een kantoor delen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten