Vanmorgen rij ik even langs de Turkse bakker. De keren dat ik daar kom, zijn ook direct de enige keren dat ik die wijk bezoek. Het is een weinig tot de verbeelding sprekende grauwe huizenmassa. Met uitzondering natuurlijk van de Turkse bakker en het Turks-Surinaamse warenhuis vlak naast elkaar. Ik ga er altijd graag heen. De Turkse bakker is te herkennen aan de hoge stapels pides voor het raam. De zachte Turkse broden plooien zich in hun plastic zakken een beetje tegen het raam omhoog. Als ik binnenstap, zitten er twee Turkse mannen in de vensterbank koffie te drinken. In het midden van de zaak ligt een partij doeken. Ik zie niet direct waar het goed voor is, maar het is ongetwijfeld handel. Anders lag het er niet. Er is een gezellig soort ongeordendheid in de winkel.
Ik pak twee pides en een zakje sesamringen. In de vitrine staat een bakje met hapjes in een pastelkleurtje met kokos bestrooid. Het ziet er aantrekkelijk uit. De Turkse mannen zijn druk in gesprek. Ze snuiven hun neus luidruchtig en ook het gesprek wordt op hoge toon gevoerd. De Turkse bakker maakt net even een praatje met de Surinaamse buurman. Als de mannen vinden dat het te lang duurt, schreeuwt de man met het Turkse mutsje naar hem. Ik heb geen haast, maar blijkbaar vinden ze het onacceptabel dat ik sta te wachten. Als hij niet onmiddellijk komt, wordt er opnieuw - en nu met meer tekst naar de bakker geroepen. Dan komt de bakker. "Wat is dit?", vraag ik en ik wijs naar het kleurrijke bakje. "Ikke zie het niet", zegt de bakker. Hij heeft een duidelijk accent. De voertaal in de winkel is -anders dan in het warenhuis ernaast- voornamelijk Turks. Het is een Turkse oase in de grauwe wijk. Ik pak het bakje en haal het eruit. Hij kijkt me aan, duidelijk verpletterd door zoveel onwetendheid. "Datte? Dat isTurks fruit! Heel zoet.", zegt hij. "Oh", probeer ik me eruit te redden. "Dat ken ik alleen in vierkante blokjes gesneden en met poedersuiker bestrooid. Ik heb het nog nooit met kokos gezien." Hij reageert amper. Het is gewoon te dom voor woorden, zie ik aan zijn gezicht. Maar vragen stellen is nooit dom, want ik heb vandaag dus weer iets bijgeleerd. En nog een bakje Turks fruit gescoord bovendien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten