Ik ben nu precies een week vrij. Meestal plan ik van alles voor een vakantie. Ik neem me voor om een geheel nieuwe garderobe te maken, een hele zolder op te ruimen, of om dagen op pad te gaan. Of ik bedenk een nieuw klusproject; bijvoorbeeld de badkamer, of de kozijnen in de kamer. Veel komt er meestal niet van terecht. Want in de vakanties zijn de kinderen ook vaak vrij. En dat betekent dat je agenda soms onverwachts al gevuld wordt. Maar deze vakantie is het tot nu toe zeer rustig. Ik heb me helemaal niets voorgenomen. En de kinderen blijkbaar ook niet. Het enige wat gebeurt is dat de tijd passeert.
En nu, nadat ik een week lang de tijd heb laten passeren, ben ik in compleet verlichte staat. Ik ben gedachteloos. Ik denk nergens aan. Ik drentel met mijn boodschappentas op wielen naar de super en haal daar de hoognodige boodschappen om het weekend door te komen. Verder vooruit denken lukt me niet in deze staat. Vervolgens stort ik me op het schrijven van onze nieuwjaarskaarten (we zijn altijd te laat voor de kerst), ik lees - maar vorder niet zeer- en ik kijk samen met de oudste naar een dvd over Elisabeth, koningin van Engeland. Het is een vervolg op de film die ik in de bioscoop al eerder zag. En zojuist heb ik gekookt. Het is dus niet zo dat er vandaag niets gebeurd is. Het prettige is alleen dat het allemaal zonder plan was. Activiteiten dienen zich aan, ze worden niet gepland.
Het is heerlijk, het doet me denken aan de periode dat ik aan yoga deed. Toen had ik na een uur ontspanning zoveel energie opgebouwd, dat E. me op den duur smeekte om te stoppen met yoga. Hoe zal het zijn als ik na een week, of zoveel langer als ik het volhou, weer in mijn normale stand schiet? Dan kan ik bergen verzetten. Ik verheug me er al op, maar ik hou het nu nog even bij deze verlichte staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten