Woonwalhalla

Een kleurrijke medelander rijdt tegen de stroom in. Hij zit op een scootmobiel. Op zijn hoofd prijkt een wit-paars mutsje met ingewikkelde breipatronen. Hij rijdt met één hand, want in de andere hand houdt hij een beker koffie. Het is duidelijk: hij komt van de opening van het nieuwe Praxis-pand. Dat is vandaag namelijk geopend.

Aan de rand van onze woonplaats verrijst een nieuw bedrijventerrein. Twee weken geleden opende de Gamma daar de deuren al. Vandaag is het de beurt aan de Praxis er tegenover. Het zijn de eerste panden, maar er zullen nog veel volgen. Een heuse meubel- en klusboulevard moet het eindresultaat zijn. De wegen op het bedrijventerrein zijn niet erg breed. Vandaar dat de tegen-het-verkeer-inrij-actie van de man best gevaarlijk is. Zo'n opening maakt iedereen nou eenmaal een beetje wild. En dat combineert niet goed met smalle wegen.

Ik ga naar de Praxis om nieuwe plintjes voor het laminaat te kopen. Ik heb er nou een aantal vervangen en dat ziet er zoveel beter uit, dat ik de andere ook nog wil vervangen. Ik vond een bijpassende kleur bij de Praxis, dus vandaar mijn tocht naar het nieuwe bedrijventerrein. In de hal galmt het dat het een lieve lust is. Er loopt een clown rond die ballonfiguren maakt. Ook loopt er een man in een zilveren pak. Wat zijn functie in het geheel is, wordt niet duidelijk. Iedereen is duidelijk opgewonden.

In de oude Praxis wist ik precies waar ik moest zijn, maar nu is het even zoeken. Ik vind ze uiteindelijk, maar ik ga direct weer weg. Zoveel publiek en gezelligheid is mij teveel. Het is me er te druk. De opgewonden kassières mogen iedereen een bloemetje aanbieden. Ik neem de witte kerstster mee, het gouden potje laat ik -kieskeurig als ik ben- mooi staan. Ook krijg ik nog een timmermanspotlood en een tegoedbon voor oliebollen.

Ik breng de plintjes naar de auto en loop vervolgens naar de Gamma, waar het nu een oase van rust is. Twee weken geleden was het daar een gekkenhuis. Niet dat ik er zelf geweest ben, dat niet. Maar onze oudste vertelde -hun school ligt aan de andere kant van de weg- dat hele groepen scholieren tussen de middag snel even naar de Gamma gingen. De ene middag was er popcorn, een andere keer poffertjes. Allemaal gratis. Daar kan geen schoolkantine tegenop. Op mijn gemak zoek ik nog een latje met de juiste maat. De man bij de Gamma heeft alle tijd en helpt me even. Ik ben niet helemaal de enige in de grote hal, maar het leeuwendeel van de klandizie is toch bij de overburen. Ik reken af en rij het terrein weer af. Nu is het nog kaal, maar in de toekomst... Ik kan het me al helemaal voorstellen: het wordt een waar woonwalhalla.