Gisteravond bezochten we de kerstmarkt in mijn geboorteplaats. Ik sprak er nog even met iemand die bij mij in de klas zat op de basisschool. Zij was er met haar dochtertje. Vol trots vertelde ze me dat haar dochter de jongste op de plaatselijke basisschool is. Net vier dus. Onze jongste is elf, dus de tijd dat ik ze in die leeftijd had, ligt alweer even achter ons. En dat merk je.
Zo bladerde ik vandaag de schoolkrant van onze jongste door. Het blad stond natuurlijk helemaal in het teken van kerst. Aan verschillende klassen was gevraagd: wat gaan jullie doen met kerst? 'Koemetten' was een populair antwoord. Soms ook wel geschreven als koermetten. De allerjongsten mochten hun favoriete menu aan de juf vertellen en die schreef het dan op. En wat blijkt met stip op nummer 1 te staan als favoriete toetje? Het Bibaboerderij toetje!
Ik had nog nooit eerder van het toetje gehoord. En dan merk je dus dat je kinderen die leeftijd voorbij zijn. Dat gaat allemaal heel snel. Zo is er ook een fase dat -meisjes vooral- helemaal in Diddl zijn. Collega gaf me laatst een stapeltje Diddlkaarten. Haar kinderen waren namelijk alweer uit Diddl. Het bibaboerderij toetje hoort blijkbaar bij vierjarigen. Als ik het aan mijn oude klasgenoot had gevraagd, had zij het vast geweten. Ik heb die kennis ook niet meer nodig. Je groeit samen met je kinderen over dit soort dingen heen en dan weet je dat dus niet meer. En maar goed ook; ze zouden het echt niet op prijs stellen als ik ze een bibaboerderij toetje voor zou zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten