Zuignap met haarlak

Ik heb een merkwaardige voorkeur voor zuignappen. Dat komt omdat ik een merkwaardige afkeer heb van het boren van gaten in tegels. Normaal gesproken draai ik mijn hand niet om voor een klusje. Maar boren in tegels... dat staat me tegen. Die afkeer is ontstaan sinds E. en ik zelf getegeld hebben: het stuit me tegen de borst om het prachtige gladde oppervlak van een tegel te doorboren. Dat heeft iets definitiefs, iets onherstelbaars. Voor sommige mensen is het moeilijk te begrijpen. Ik ben de schaamte voorbij en schreef dus ook al eerder over mijn bijzondere voorkeur. Toen kreeg ik het advies om in voegen te boren. Maar waarom zou je dat doen als er zuignappen zijn?

I-de-aal

Dus ben ik hier in huis altijd druk in de weer met zuignappen. Alles hang ik eraan: natuurlijk handdoeken en ruitenwissers, maar ook rondslingerende kleding, tassen en dergelijke. Met natuurlijk het voor de hand liggende resultaat: regelmatig is het zuignapje het zuigen zat en dan ligt alles op de grond. En dat is dan ook direct het enige zwaarwegende nadeel.

Even sprayen

Naarmate de kinderen opgroeien, merk ik dat ik mijn extreme voorkeur voor zuignappen ook heb overgedragen op de kinderen. Onze oudste, nu woonachtig in Enschede, is bijvoorbeeld ook een groot liefhebber van zuignappen. In het appartement waar ze eerst woonde was dat algemeen bekend. En daar deed zij de volgende gouden tip op van een Duitse huisgenote: spuit voordat je de zuignap bevestigt haarlak op de nap en dan zit 'ie muurvast. Of het nou op tegels, een kast of een ander glad oppervlak is, het werkt altijd. Zij heeft geen haarlak in huis, maar gebruikte haar schoenenspray. Ook muurvast.

Te geweldig om alleen voor mezelf te houden, deze tip. Ik ben dolgelukkig.