De woensdag is mijn vrije dag. Zo ook gisteren. Heerlijk is dat, zo'n break in de week. Het is ook een ideale dag voor een klusje. Meestal draai ik mijn hand niet om voor een klusje, maar als het op loodgieterszaken aankomt, doe ik graag een beroep op E. Die is, omdat hij aan huis werkt, bovendien altijd beschikbaar. Dat wil zeggen: hij is aan het werk, maar wel onder handbereik.
Al langere tijd stoor ik me aan een van de wasbakken in onze badkamer. Die stroomt praktisch niet door en dat gaat alleen maar van kwaad tot erger. Hier in huis is een niet goed doorspoelende wasbak bovendien absoluut geen reden om 'm niet te gebruiken, ook niet als de wasbak ernaast een prima afvoer heeft. Ik zal de onsmakelijke gevolgen die dit heeft hier verder niet uit de doeken doen, maar ik kan er wel het volgende over zeggen: wees diep dankbaar voor een goed doorspoelende wasbak. De oorzaak van het euvel kennen we, omdat we de andere wasbak eerder al aanpakten. Er is namelijk zo'n honderduizend meter haar samengeklonterd in een worst die de afvoer precies afsluit, op een heel klein haargaatje na. En door dat minuscule gaatje sijpelt dan nog wat water.
Nadat ik mijn gebruikelijke klusjes heb gedaan, zeg ik tegen E.: "Ik wil ook graag even naar de wasbak kijken." E. is duidelijk: "Nu niet, een andere keer. Ik heb het druk." Ja, ik ben vrij, maar E. natuurlijk niet, realiseer ik me dan. Wel balen natuurlijk, want als ik eenmaal mijn boze oog op een dergelijk euvel heb laten vallen, wil ik het ook zo snel mogelijk verhelpen. Dus ik zeg: "Dat snap ik ook wel. Dit weekend dan maar." Ik ben weer enorm ruimtegevend bezig. Tevreden zeg ik: "Wat ben ik een begripvolle vrouw hè?" "Ik ben me er scherp van bewust dat ik een heel begripvolle vrouw heb", zegt E. op een zeker toontje. Ik ken dat toontje; ben ik zo begripvol bezig, zit hij me ijskoud in de zeik te nemen. Niet mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten