Alles moet anders

Mijn baas zegt het regelmatig: alles moet anders. Meestal valt dat wel mee. Maar zo af en toe moet er inderdaad iets veranderen. Zo moeten we als staf nu aan de urenregistratie. Ik vertel er thuis over. "Het is een schijnzekerheid zo'n urenregistratie. Je kunt het net zo buigen als je wilt.", vertel ik. "Stel: ik schrijf een stukje in een kwartier. Dat is voor mij niet ongewoon. Maar je zult geen communicatiebureau treffen dat voor het schrijven van een stukje een kwartier rekent. Het is heel legitiem om daar minstens een uur voor te rekenen. En als je wel een kwartier in je registratie schrijft, dan krijg je er misschien niet meer voor dan een kwartier in het vervolg. Dan wordt dat de norm." Ik denk niet dat er iemand beter van wordt. Des te meer er wordt geknepen en gesneden, des te meer je als medewerker ook op je strepen gaat staan. Zo werkt dat. Tijdens het eerste gesprek dat ik had bij mijn huidige werkgever werd me verteld: "Wie goed werk doet, wordt hier ook goed betaald." Wie goed doet, goed ontmoet. En het omgekeerde geldt natuurlijk ook. Ben je als werkgever afgemeten, dan smeek je om afgemeten medewerkers. Ooit zei iemand tegen mij: "Je werkt hier alsof het je eigen bedrijf is." En ik zei toen: "Dat is ook zo. Zo wil ik ook graag werken." Maar dat is allemaal een beetje veranderd. Ik werk nog met veel plezier en bedrijfstrots, maar het is niet meer mijn eigen bedrijf. Dan zou ik het toch anders doen.

Onze zoon ziet het wel zitten, zo'n urenregistratie. Hij heeft er zijn heel eigen beeld van. "Half negen, stukje geschreven. Half tien, telefoontje. Half elf, kopje koffie gedronken. Half een, me letterlijk uit de naad gewerkt. Duur: een tel." Hij vindt het zelf nogal vermakelijk. Vooral het uit de naad werken gedurende een tel spreekt hem zeer aan. Maar zo zal het wel niet gaan. Hoe dan wel, dat weet ik niet. Maar ach; misschien is het ook zo gek nog niet. Misschien creeërt het wel ruimte die ik nog nooit heb gehad. Ik schrijf een stukje in een kwartier, schrijf een uur. En die overgebleven drie kwartier is dan gewonnen tijd. Misschien kan ik mijn cursus Spaans weer oppakken. Kom ik toch nog vooruit in de wereld.