Ik loop al een aantal dagen rond met een lichte hoofdpijn. Het begon vorige week vrijdag. Toen werd ik wakker met hoofdpijn. Te vast geslapen, dacht ik. Of teveel chloordampen ingeademd tijdens het aquajoggen op de donderdagavond. Na een kop koffie of twee ging het weer iets beter. Maar na de middag sloeg de hoofdpijn weer toe. Ik was er een beetje raar van.
De vrijdag is altijd een rustige werkdag. Veel collega's sluiten hun werkweek op de donderdag al af. Op de vrijdag kun je dan ook meters maken. Je kunt je fijn verdiepen in een opdracht. Op onze verdieping waren we vorige week met z'n drieën. Na de middag vertrok boezemvriendin eerst naar een afspraak elders. Ik had tussen de middag een interview en toen ik terugkwam, kwam ik collega P. tegen op weg naar huis. Dus bleef ik alleen over.
En toen bekroop me de gedachte: wat als ik hier onwel word? Ik zou hersenbloeding na hersenbloeding na hersenbloeding kunnen krijgen, zonder dat iemand er erg in heeft. Gelukkig liep het niet zo'n vaart. Na een dubbele paracetamol zakte de hoofdpijn weer. Dus geen reden tot paniek.
Aan tafel vertelde ik het aan mijn gezin. "Als ik niet goed was geworden, dan was ik vast pas door de schoonmaakploeg gevonden als een soort gevonden voorwerp", vertel ik. "Wanneer zouden jullie hebben gebeld?" "Nu ongeveer", zegt E. Het is ongeveer half zeven 's avonds. Eerder zou in mijn gezin de paniek dus niet toeslaan. Kortom: ik kan maar beter niet onwel worden op een vrijdag. Dat zou niet goed aflopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten