Vorige week ging ik naar de huisarts. Ik laat mijn bloeddruk regelmatig meten. Bij de nacontrole van de zwangerschap van onze jongste had ik een spectaculair hoge bloeddruk. Daarvoor had ik - ook tijdens mijn zwangerschappen- nooit een hoge bloeddruk. Maar sindsdien dus wel. Dat wil zeggen: ik scoor nu al twee keer achtereen bijzonder laag. Er is nog sprake van bloeddruk, maar dat is het dan ook. En deze keer mag dat een wonder heten. De bloeddruk werd namelijk opgemeten door de krengerige assistente. Ze was verrassend ontspannen en vriendelijk.
Na de meting spreek ik haar aan: "Ik wil nog even terugkomen op de keer dat ik hier met mijn dochter was. Ik vond dat je toen zeer onaangenaam was." Ze verschiet van kleur. "Dat was wederzijds", zegt ze. "Ik wil de achtergrond van mijn onaangenaamheid wel even toelichten", zeg ik schappelijk als altijd. Dus heb ik haar het hele verhaal nog even haarfijn uit de doeken gedaan. "Ja maar er zijn heel veel mensen die zo even naar de dokter willen", zegt ze. We praten er nog even over door. We worden het niet eens, maar het is wel goed om het zo even te zeggen. Thuis vertel ik E. dat ik het tegen haar heb gezegd. "Waist wel hou t gait, aans hol ik peerogen op heur." E. knikt, hij weet hoe het werkt. Als ik het later aan collega's vertel, noem ik ook de term peerogen. Meestal verstaan ze het Gronings wel, maar deze term kennen ze nog niet. Peerogen op iemand hebben, betekent dat je de pest aan iemand hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten