Oma doet dat anders

"Oma doet dat anders." Ik zit aardappels te schillen. Hoe je schilt, daar denk je eigenlijk nooit over na. Maar onze jongste let op kleine dingen. Dus valt het haar op dat ik heel anders schil dan haar oma. "Oma begint in het midden en dan schilt ze helemaal door tot ze een hele lange sliert heeft. En ze mist helemaal geen stukje." Kritisch onderwerpt ze mijn schilvaardigheid aan een inspectie. "Kijk, jij vergeet hier een klein stukje bijvoorbeeld. Dat doet oma niet." Ik begin rondom en schil dan naar het midden, eerst de ene kant, dan de andere kant. Net andersom dus als mijn schoonmoeder.
Sommige dingen doe je op de automatische piloot, tot je iemand het anders ziet doen. Zo weet ik nog goed, dat ik zag dat mijn schoonmoeder de was direct als ze het van de lijn haalde, vouwde. Mijn moeder gooide het gewoon in een mand en vouwde het daarna op. Dat deed ik dus ook. Ik had er nog nooit over gedacht dat het ook anders kon. Tot ik mijn schoonmoeder het anders zag doen en bedacht dat het misschien toch handig was om het ook zo te doen. Dus nu vouw ik het direct op. Dat heb ik aangeleerd.

Misschien schil ik de aardappels wel net als mijn moeder. Het zit er dik in. Wellicht doe je het automatisch zoals je moeder omdat zij je rolmodel is. Maar misschien zijn het ook de genen. Net als mijn moeder maak ik bijvoorbeeld ook heel veel lawaai als ik de pannen op het vuur zet. Met veel herrie haal ik ze onderuit de kast en plaats ik ze op het vuur. Even stiekem koken is er bij mij niet bij. Ik doe dat onbewust. Ook in andere handelingen ben ik -net als mijn moeder- nogal abrupt. Ik hoor dan ook regelmatig dat ik in mijn handelen veel op mijn moeder lijk. "Jij doet net als oma moeke", vertellen de kinderen me dan.

Andere dingen doe je weer anders. Als voorbeeld neem ik even soepballen. Mijn schoonmoeder draait benijdenswaardig kleine soepballetjes. Mijn moeder draait ballen die in een goulash niet zouden misstaan. Wil je die op het formaat van die van mijn schoonmoeder krijgen, dan moet je ze minstens in acht stukken snijden. Ik draai ze niet zo groot als mijn moeder en niet zo klein als mijn schoonmoeder. Die van mijn moeder zijn gewoon te groot en voor die van mijn schoonmoeder heb ik het geduld niet. Dus heb ik mijn eigen formaat ballen: precies goed.
 
Maar eigenlijk vind ik ook helemaal niks mis met de manier waarop ik aardappels schil. Tot mijn dochter even later opkijkt en terloops nog even zegt: "Oh ja, en oma kan het ook veel sneller".