Vroeger wilde ik bakker worden. In ons dorp was een echte bakker. Wij woonden vlakbij, dus de geur van versgebakken brood is voor mij een bekende geur. Hij bakte heerlijk brood. Maar ook de gevulde koeken, het roggebrood, de hardbroden en de koek die iedere vrijdag werd gebakken was heerlijk. Favoriet was op vrijdagmiddag de warme kantkoek. Die sneden we bij ons thuis niet, maar die rukten we in stukken. Dat was een familietraditie, want mijn oma deed het ook al.
Power nap
Ik heb lang gedacht dat ik bakker wilde worden. Na de middelbare school heb ik zelfs nog geïnformeerd bij de bakkersschool. Maar ik kon er niet terecht: mijn vooropleiding was te hoog. Idioot eigenlijk. Misschien ligt dat nu anders, want laatst las ik dat er een tekort aan bakkers dreigt.
De bakker in mijn geboortedorp is inmiddels gestopt. Hij bereikte de pensioengerechtigde leeftijd en had geen opvolger. Zelf stond hij jarenlang alleen in de bakkerij. En dat is een zwaar leven. Hij is samen met zijn vader begonnen en zou met zijn zoon verder gaan. Maar die haakte af. En toen was het dus aan hem. Vanuit de groentetuin van mijn ouderlijk huis keek je recht in de bakkerij. Regelmatig zag je de bakker staan met zijn armen gevouwen op het werkvlak, terwijl hij het moede hoofd liet rusten. Hij deed al een power nap toen niemand het nog een power nap noemde. Gewoon omdat hij bekaf was.
De bakker in mijn geboortedorp is inmiddels gestopt. Hij bereikte de pensioengerechtigde leeftijd en had geen opvolger. Zelf stond hij jarenlang alleen in de bakkerij. En dat is een zwaar leven. Hij is samen met zijn vader begonnen en zou met zijn zoon verder gaan. Maar die haakte af. En toen was het dus aan hem. Vanuit de groentetuin van mijn ouderlijk huis keek je recht in de bakkerij. Regelmatig zag je de bakker staan met zijn armen gevouwen op het werkvlak, terwijl hij het moede hoofd liet rusten. Hij deed al een power nap toen niemand het nog een power nap noemde. Gewoon omdat hij bekaf was.
Koekjes bakken
Ik heb na mijn middelbare school gekozen voor een studie Nederlands. En dat is een goede keuze geweest. Mijn liefde voor de taal kleurt iedere dag. Maar ook de liefde voor het brood is nooit verdwenen. Wij eten altijd brood van de warme bakker. Daar kan echt niets tegenop. En toen onze zoon is geboren, trakteerde onze oudste in de crèche op stoetkereltjes*, een broodje in de vorm van een mannetje. De bakker uit mijn geboortedorp had ze gebakken. Ook toen onze kinderen klein waren, mochten ze wanneer ze maar wilden koekjes bakken. Ik had daarvoor altijd een pakje bladerdeeg in de diepvries. Daar maakten ze de mooiste koekjes van. Ze werden even bestrooid met suiker, gingen een kwartiertje in de oven, en klaar was het! Heel simpel, maar het was een zeer populaire bezigheid. De oudste kwam regelmatig met een meisje dat hier dan in de hal al stond te hijgen: "Vraag maar aan je moeder of we koekjes mogen bakken". Ook al ben ik dan geen bakker geworden, diep binnenin mij schuilt toch nog ergens een warm bakkertje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten